Back to blog

In de blog over auteursrechten kwam je alles te weten over de bescherming van creatieve werken. Maar vaak botsen kunstenaars, fotografen en videografen op een ander obstakel. Portretrecht. Je mag namelijk niet zomaar iedereen in beeld brengen.

In principe moet je van elke persoon die herkenbaar in beeld komt schriftelijke toestemming hebben. Over ‘herkenbaar’ valt uiteraard te discussiëren. Een persoon zal zichzelf wellicht altijd meteen herkennen, terwijl iemand anders dat minder snel doet.

Zet het op papier

In de praktijk is het uiteraard niet haalbaar om altijd van iedereen zwart op wit toestemming te krijgen. Denk maar aan een fotograaf op een festival. Hij of zij kan uiteraard niet iedereen een formulier laten invullen. Als je grote groepen in beeld brengt, is het niet nodig om iedereen persoonlijk om toestemming te vragen. Als je daarentegen focust op een persoon, dan laat je best wel iets op papier zetten.

Algemeen wordt er uitgegaan van stilzwijgend toestemmen. Als je jezelf duidelijk kenbaar maakt als fotograaf of cameraman, en dus niet met verborgen camera werkt, zullen personen die liever niet in beeld komen dat meestal zelf komen vragen.

Context is key

Verder verdraai je best nooit de context van de beelden. Als je bijvoorbeeld beelden maakt van mensen die op café gezellig een pintje drinken en daar achteraf de titel ‘alcoholmisbruik in cafés’ aan toevoegt, stel je de personen in kwestie in slecht daglicht.

Let er ook op dat je bepaalde personen niet zomaar in beeld mag brengen. Bij minderjarigen heb je altijd toestemming nodig van beide ouders. En kinderen onder toezicht van de jeugdrechtbank mogen simpelweg nooit in beeld gebracht worden.

Wees je ervan bewust dat je altijd zelf de verantwoordelijk draagt als je mensen in beeld brengt.